"Vrijdenkers onderzoeken de werkelijkheid door middel van rationeel denken, dus zonder dogmatische of ideologische vooroordelen. Vrijdenkers verwerpen iedere godsvoorstelling."
Lale Gül
Vrijdenker van het jaar 2022
In februari 2021 publiceerde ze haar autobiografische debuutroman Ik ga leven waarin ze afstand neemt van haar streng gelovige opvoeding.
Na de publicatie werd Gül vanuit extremistische islamitische hoek ernstig bedreigd. Ook binnen haar familie werd het boek kritisch ontvangen. Hoewel ze in eerste instantie zei in haar ouderlijk huis te blijven wonen, besloot ze later diezelfde maand dat dit geen optie meer was.
6 mei 2021 werd Gül genomineerd voor de Pim Fortuynprijs. 20 mei 2021 werd de winnares van deze wisselbokaal voor dat jaar Fidan Ekiz aangewezen, die in 2019 ook al genomineerd was voor deze prijs.
Voor Ik ga leven, haar eersteling, toonden meerdere producenten, voor zowel een film als een serie, belangstelling. Voor het boek ontving zij in 2021 de NS Publieksprijs.
Gül is regelmatig te gast in verschillende talkshows. Sinds juli 2021 heeft Gül een vaste wekelijkse column in de zaterdageditie van Het Parool. In haar eerste publicatie als columniste vertelde ze bezig te zijn met haar tweede boek, dat zal gaan over de nare nasleep van haar eerste boek.
In november 2021 begon Lale Gül de gelijknamige podcast Ik ga leven met wetenschapper Ömer Uyar. Daarin bespreken zij allerlei onderwerpen uit onder andere de actualiteit, cultuur, religie en wetenschap.
Naar een neutrale Nederlandse wetgeving
‘Maar ons land heeft toch allang een scheiding van Kerk en Staat?’ Dat had u maar gedacht. Natuurlijk is er in het verleden een zekere ontvlechting geweest. Zo worden bedienaren van het (hervormd-protestantse) Woord allang niet meer uit de staatskas betaald. En ook de registratie van de geloofsovertuiging via het bevolkingsregister is – tegen een forse premie aan de kerken – afgekocht.
Maar nog steeds genieten godgelovigen allerlei wettelijke voorrechten en zelfs straffeloosheid bij overtreding van geldende wetten. Zo schenden Allah- en Jahweh-gelovigen de artikelen 6 en 11 van de Grondwet als zij onmondige jongens besnijden. Artikel 6 garandeert immers de vrijheid van godsdienst, dus ook de keuze van een levensbeschouwing. Artikel 11 verzekert de lichamelijke integriteit. Nationale wetgeving en plechtige internationale verdragen verbieden kindermishandeling. Vanaf 2007 verbiedt de Nederlandse wet zelfs aan ouders het uitdelen van een ‘pedagogische tik’. Maar besnijden wordt gedoogd…
Ook het rituele slachten is niet conform de geldende wetten. Maar vrees voor de beschuldiging van Jodenhaat (antisemitisme) en islamofobie, angst voor het verlies van stemmen en ‘respect’ voor religie als een hogere levensbeschouwing dan andere weerhoudt de wetgevende en rechtsprekende macht ervan op te treden. Denemarken toont hier minder scrupules.
Maar ook in de teksten van de geldende wetten staan nog talrijke bepalingen die godgelovigen privileges geven. Soms zijn het vrij bespottelijke, fossiele regels, maar de vrijstelling van de Onroerend Zaak Belasting (OZB) voor kerkgebouwen is geen onbenulligheid: zij berooft de gemeenschap van inkomsten waarop zij recht heeft.
De onontkoombare conclusie is: er is nog veel werk aan de winkel voor hen die de Nederlandse publieke instituties willen verwereldlijken (seculariseren) en neutraal maken.
Ons onderzoek van de 1137 Nederlandse wetten heeft zeker 60 gevallen opgeleverd van bevoorrechting van godgelovigen en hun instituties. We geven hiervan de meest sprekende voorbeelden:
