Kun je iemand die in god gelooft vertrouwen?

Het is een fundamentele vraag die iedereen zichzelf zou moeten stellen en die ook in de openbare discussie een rol moet spelen: kun je iemand die in god gelooft wel vertrouwen? Kun je iemand die zegt dat god of dat allah bestaat, dat de verhalen uit de bijbel of de koran of de thora waar en waardevol zijn, dat er iets als een voorbestemming bestaat, dat er engelen zijn en een duivel, dat er een hemel of een hiernamaals is, kun je zo iemand wel vertrouwen? Kun je mensen die in religieuze instituten (de kerk, de moskee, religieuze instellingen en instanties, religieuze onderwijsinstellingen, etc.) werken wel vertrouwen als het gaat om hun visie op de mensheid, de samenleving, de opvoeding? Kun je zeggen dat je kinderen goed opvoedt als je ze groot brengt met de leugen van de religie? Kun je mensen en instituties die vasthouden aan religieuze dogma’s wel vertrouwen? Kun je politieke partijen die zich baseren op een religie wel vertrouwen als ze hun wijze van leven en kijken naar de samenleving en de overheid en hun bestuurlijke visie vanuit hun geloof in een niet bestaande god vorm geven? Kun je de wetgever vertrouwen als die wetten (soms met een religieuze voorkeursbehandeling) vaststelt die gebaseerd zijn op het geloof in een niet bestaande god? Kun je politici en wereldleiders die in god geloven, of in ieder geval om electorale redenen religie niet ter discussie stellen, geloven als ze hun macht op basis van religie uitoefenen of juist wegkijken als het gaat om de wijze waarop religies in de wereld hun rol spelen? Ik ben van mening dat je in al de hierboven geschetste situaties de betrokkenen niet kunt vertrouwen. Als de basis voor je visie op de mensheid en de samenleving een leugen is, is er geen basis voor vertrouwen. Het is met name de dimensie van de verzonnen almachtige grootheid (een god dus) die in de samenleving aanleiding is tot liegen, tot te veel oneerlijkheid en machtsmisbruik, tot onderdrukking en uitsluiting, tot onderlinge wedijver en oorlog. Een niet te controleren macht, in de vorm van een god, is al eeuwen lang een stoorzender in een samenleving die, naar de huidige inzichten inzake een humane samenleving, een democratie hoort te zijn. Maar een democratie met een fancy speler die zich onttrekt aan democratische controle (en zelfs een op leugens gebaseerde macht uitoefent) is geen - of een gemankeerde democratie. De vertegenwoordigers van deze op leugens gebaseerde speler spelen een oneerlijk en ondemocratisch spel. Simpele woorden als leugen, oneerlijk en machtsmisbruik zijn woorden die gelovigen in verband met hun geloof in een god niet willen horen. En toch zijn het juist deze woorden die een eenvoudige ontmaskering van de leugen die religie is bewerkstelligen. Waar gelovigen het niet met argumenten en bewijzen kunnen winnen zullen ze de “gekwetstheidshow” of de “je bent een ongelovige truc” uit de kast halen. Ook in het eerlijk gebruik van argumenten en bewijzen zijn ze niet te vertrouwen. Er is geen enkel argument of bewijs waarmee je het bestaan van een god kunt onderbouwen of aantonen, alleen het fenomeen “geloven in een god” is maatschappelijke realiteit. En juist dat geloof is een oneerlijkheid in zich. Het bestaan van een god is nooit bewezen en altijd op basis van een even simpel als gemeen “ik geloof dus moet jij ook maar geloven” verdedigd. Moet je altijd ja en amen zeggen als er over een god wordt gelogen? Nee, het is niet eerlijk tegenover de gelovige en niet eerlijk tegenover jezelf. Maar ook niet eerlijk tegenover de wereldwijde samenleving. En ja en amen zeggen zonder kritisch en duidelijk te zijn betekent dat de leugens zichzelf in stand zullen houden. Iets wat al eeuwen onze maatschappelijke realiteit en ons maatschappelijke mankement is. Kun je mensen die in god geloven wel vertrouwen als het om andere dan geloofszaken gaat? Jawel, maar voor je het weet speelt de religieuze component weer een rol. Je moet bij gelovigen altijd alert zijn omdat ze als het even kan gebruik zullen maken van hun god, de “macht door leugen strategie”. Leugens over verzonnen goden zijn notabene al eeuwen een machtsfactor in de vormgeving van de wereldwijde samenleving. Als liegen wordt aangeleerd en wereldwijd wordt getolereerd zal er nooit sprake zijn van een eerlijke en vreedzame samenleving.