Gematigde islam

‘De Koran heeft een nieuw testament nodig’ stond in de Volkskrant. Alsof het nieuwe testament van de christenen een matiging was op het gewelddadige Oude Testament. De God van het Oude Testament is een wrede god, opdrachtgever tot massamoord. Wanneer christenen gewezen wordt op deze wreedheid is het stereotype antwoord dat het nieuwe testament aardiger is. Wie dat denkt heeft het nieuwe testament nooit goed gelezen. Jezus identificeert zich herhaaldelijk met de god van het oude testament (Joh.10.30). Hij wil niets afdoen aan het oude testament. ‘Denkt niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de profeten op te heffen, maar om de vervulling te brengen. Eerder nog zullen hemel en aarde vergaan, dan dat één jota of haaltje vergaat uit de Wet’  (Mtt. 5,17-18). En hij geeft opdracht ongelovigen naar hem toe brengen en voor zijn ogen neer te steken (Lc. 19,27). Ook de suggestie dat Jezus familiewaarden hoog acht blijkt niet uit zijn woorden: ‘Ik ben geen vrede komen brengen maar het zwaard. Tweedracht ben ik komen brengen tussen een man en zijn vader, tussen dochter en moeder, schoondochter en schoonmoeder; en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn’ (Mtt. 10,34-36). Iedereen die de bijbel grondig leest, zal minstens in de verleiding komen zich van het geloof af te keren. Hetzelfde geldt voor moslims die het aandurven de Koran van kaft tot kaft te lezen. De meeste gelovigen kennen hun heilige boek niet. Moslims en de christenen zijn goede mensen. De meesten zijn zelfs betere mensen dan Jezus of Mohammed. Zij zijn dat meer óndanks dan dánkzij het geloof. Om een goed mens te zijn heb je  geen geloof nodig. Het islamitisch terrorisme is niet alle islamieten aan te rekenen. Maar terroristen beroepen zich wel op hun geloof. Daarnaast spelen sociale achterstelling en slechte integratie zeker een rol. Dit heeft m.i. te maken met de nog steeds dominante en arrogante positie van het ‘christelijke’ westen. Onzinnig lijkt mij te strijden of religieuze dan wel sociaal-economische factoren de hoofdoorzaak zijn van radicalisme. Beide factoren spelen een rol en hun wisselwerking. Niet een nieuw testament, een nieuwe koran of een zogenaamde gematigde islam bieden een begin van een oplossing, maar de secularisering. Wij zijn als mens van nature sociaal. Vooralsnog lijken religies de voornaamste hindernis voor daadwerkelijke solidariteit. Het wereldwijde web en de globalisering zouden deze ontwikkeling naar uitsluitend redelijk denken wel eens in een stroomversnelling kunnen brengen. Misschien is het strategisch wijs allereerst kritiek te blijven richten op het joods-christelijke erfgoed.