De chirurg Abdelali Bentohami doet er in het vraaggesprek met de NRC alles aan om zich als perfect geïntegreerde Nederlander voor te stellen. “Ik ben Amsterdammer,” zegt hij aan het begin van het verslag (11-12, p. 34). En hoewel medisch ondernemer gaat hij jaarlijks met andere specialisten naar Marokko om daar gratis te opereren, echt Nederlandse liefdadigheid dus. In zijn vier ‘Bentoklinieken’ doen ze “allerlei chirurgische ingrepen: sterilisaties, aambeien, ingegroeide teennagels, moedervlekken verwijderen. We zijn gespecialiseerd in besnijdenissen. Die voeren we trouwens ook veel uit bij volwassen niet-moslimmannen.” Met andere woorden: Bentohami laat in zijn klinieken onmondige jongens van moslim‐ ouders besnijden. Daarmee handelt hij in strijd met de ethische richtlijn die het KNMG in 2010 heeft opgesteld: artsen mogen geen besnijdenissen om niet-therapeutische redenen uitvoeren. Het genootschap is zelfs voorstander van een wettelijk verbod.
In het Medisch Contact van 3 december 2014 verdedigde Bentohami zijn onethische handelwijze zo: “Het is onjuist zich selectief op de lichamelijke integriteit te beroepen, want dat is niet de enige morele waarde en ook niet per se het doorslaggevende mensenrecht. Bij jongensbesnijdenis spelen ook godsdienstvrijheid en het recht van ouders hun kinderen naar eigen overtuiging groot te brengen een belangrijke rol. Het is bovendien nog maar de vraag of de lichamelijke integriteit überhaupt wel geschonden wordt.” Ieder van de aangeduide argumenten is ongeldig.
|
1.Lichamelijke integriteit is wel een ‘doorslaggevend’ grondrecht, vastgelegd in artikel 11 Grondwet, en voor onmondige kinderen verzekerd in wetten tegen kindermishandeling en internationale overeenkomsten. |
Godsdienstvrijheid, artikel 6 Grondwet, behelst ook de vrijheid van godsdienstkeuze. Van die vrijheid beroven islamitische en Joodse ouders – ongetwijfeld met de beste bedoelingen – hun zonen. Toen ik in een radiodebat een imam vroeg waarom moslims niet tot 18 jaar wachten, was zijn antwoord: ‘Dan zouden niet zoveel mannen het laten doen.’ Quod erat demonstrandum (QED; wat te bewijzen was) schreven we vroeger parmantig onder een opgeloste meetkunde som.
Het opvoedingsrecht van de ouders is geen bezitsrecht, maar een plicht tot zorg. Eigen religieuze overtuiging op de kinderen overdragen is al bedenkelijk, maar kinderen lichamelijk markeren als behorend tot de eigen godsdienst is zonder twijfel misbruik maken van de onmondigheid van de mensen die aan de zorg van ouders zijn toevertrouwd.
Het is geen vraag of door besnijden de lichamelijke integriteit grof geschonden wordt. De beelden van de ingreep zijn gruwelijk. De penis van een mannelijke baby is een relatief groot lichaamsdeel, zodat de operatie niet kan worden gebagatelliseerd.
Dokter Bentohami is nog lang geen Amsterdamse Nederlander als het om waarden en normen gaat.
een artikel uit De Vrijdenker, februari 2022
