De koran als inspiratiebron

Getriggerd door een opmerking van Anton van Hooff heb ik onlangs de koran gelezen. Anton merkte op dat je de koran gewoon een keer van voor naar achter moet lezen om jezelf een oordeel over dat boek te vormen. Ik heb een Nederlandse vertaling van Kader Abdolah ter hand genomen en ik moet zeggen, ik heb hem met interesse en stijgende verbazing gelezen. De 115 soera’s geven een verbazingwekkend en ook schokkend beeld van hoe de islam als religie in elkaar steekt en over het wereldbeeld dat gelovigen wordt voorgehouden. Hiermee worden kinderen geïndoctrineerd en volwassenen een leven lang opgezadeld. Door steeds weer te herhalen dat de koran door allah aan Mohammad (zo wordt zijn naam geschreven) is ingegeven en door Mohammad op schrift is gesteld wordt de koran tot het wereldse boek der boeken en onaantastbaar gemaakt. Een ijzersterk dogma. Grappig is ook dat het boek van allah waarin alles over de aarde en de mensheid (ook hoe je leven zich zal voltrekken, de “voorbestemming” dus) staat geschreven het “Boek in den Beginne” heet. Het deed me denken aan de eerste woorden van het eerste bijbelboek Genesis: “In het begin schiep god de hemel en de aarde”. Het is opvallend hoe groot de gelijkenis is met de christelijke bijbel. Veelal dezelfde personen, dezelfde avonturen, dezelfde landstreken, dezelfde verzonnen religieuze figuranten spelen een rol in dezelfde verhalen die bol staat van de onrealistische en onbegrijpelijke duidingen en wendingen. Net als in de bijbel is het scheppingsverhaal van de aarde en de mens slaapverwekkend simpel en ongeloofwaardig. Maar ook dat wordt als een absoluut dogma keer op keer herhaald. En herhaald. En herhaald. Profeten in de koran zijn deels ook de profeten uit de bijbel. Maar er is ook de rivaliteit tussen allah en god, tussen Mohammad en de bijbelse profeten, tussen de islam-gelovigen en de joods- c.q. christelijk-gelovigen, kortom, de rivaliteit tussen de religies. Dreigen en ombrengen zijn termen die veel voorkomen. Met ongelovigen is er geen rivaliteit, ongelovigen worden of bekeerd of vermoord. Een middenweg is er niet. Gruwelijk. De leefregels die worden beschreven zijn voor een deel dezelfde als die je in de tien geboden vindt en die ook vandaag de dag nog zeer dienstbaar zijn. Maar een aantal leefregels is absoluut niet meer van deze tijd, in onze westerse samenleving is daar dan ook veel weerstand tegen. Bij het niet naleven van die leefregels zijn de straffen niet te overzien. Ook gruwelijk. Net als de bijbel claimt de koran de waarheid te spreken, een waarheid die in mijn ogen geen waarheid is. De koran is vooral één lange en indringende indoctrinatie door zijn dogmatische verteltrant en de voortdurende, steeds weer en weer en weer herhalende vorm van de mensen voorhouden wat de religieuze waarheid en de religieuze moraal van de islam is. 115 soera’s lang worden alle dogma’s herhaald en herhaald en herhaald en ingepeperd. Met verbazing heb ik het tot me genomen. Wie gelooft dat nog? Als we het is zijn historische context bekijken begrijp ik het allemaal nog wel maar dat het vandaag de dag, anno 2000+, nog een serieuze rol speelt in het denken van mensen (ook in de oosterse landen) geeft te denken. Of is dat het gevolg van het vooral niet denken onder de invloed van de religieuze dogma’s? Dogma’s en denken, die twee gaan niet samen. De koran is, net als de bijbel, de afgelopen eeuwen een inspiratiebron geweest voor (in de eerste plaats) mensen die macht over andere mensen wilden uitoefenen. Maar ze is ook door de eeuwen heen een inspiratiebron geweest voor mensen die klakkeloos geloofden wat hen werd voorgehouden. En ze is ook vandaag de dag nog steeds een inspiratiebron voor mensen die niet vrij kunnen of durven nadenken. Vasthouden aan de bijbel en de koran houdt daarmee een humane en democratische ontwikkeling van de wereldwijde samenleving tegen. Door het lezen van de koran ben ik heel wat meer gaan begrijpen van de denkwereld van mensen die de islam aanhangen. Het heeft me ook gesterkt in mijn mening dat vrijdenken meer dan ooit noodzaak is.