De goedgelovigheid van gelovigen

De goedgelovigheid van gelovigen draagt in hoge mate bij aan de ellende die we op de wereld zien. Dit is misschien op het eerste oog een wat gewaagde stelling maar voor de scherpe waarnemer al eeuwen een alledaags verschijnsel. Sinds eeuwen worden mensen voorgelogen over het bestaan van goden en wat daar aan religieuze onzin en dogma’s bij hoort. Dat geldt voor alle geloven die we op de aarde tegen komen. Kinderen die in een religieuze omgeving worden geboren worden vaak vanaf de prilste jeugd opgevoed met het geloof. Met “hun” geloof. Want bij een gelovige opvoeding hoort (alle moderne nuances ten spijt) het besef dat alleen “ons” geloof waar en zaligmakend is. En maar al te vaak wordt aangeleerd dat die andere geloven niet waar zijn of zelfs dat anders gelovigen vijanden van het geloof en ketters  zijn. Er zijn religies die niet alleen voorschrijven niet met anders- of ongelovigen om te gaan, er zijn er ook die voorschrijven dat ze vermoord dienen te worden. Die dogmatische opvoeding met soms haat tegen alles wat jouw geloof niet aanhangt is voor veel mensen de basis voor een levenslange verknipte visie op de wereld, de samenleving en op mensen die anders zijn of anders denken. De z.g. heilige geschriften spelen een grote rol bij de opvoeding tot goedgelovige gelovigen. De goedgelovigheid die er vanaf de jeugd bij mensen wordt ingepompt is de basis voor het levenslang kritiekloos volgen van wat religies en religieuze leiders voorschrijven. Goedgelovigheid is een voorwaarde voor het voortbestaan van religieuze dogma’s. En tijdens het levenslange goedgelovige geloven zijn er vele correctiemiddelen en sancties ingebouwd om degenen die zouden gaan twijfelen of zouden gaan nadenken over de waarheid achter hun geloof, of zelfs zouden overwegen hun geloof te verlaten, op het rechte godvruchtige pad te houden. Het is voor veel mensen dan ook een onbewuste (maar onder druk genomen) keuze om gelovig te zijn en te blijven. Je geloof opgeven is een directe bedreiging voor je positie en soms je leven. Kortom, religie is naast leugenachtig vooral dictatoriaal, onderdrukkend en uitbuitend. En dank zij de goedgelovigheid van gelovigen kan dat voortbestaan. Je kunt een religie/een geloof opdelen in twee  verschijningsvormen, de godkant van het geloof en de menskant van het geloof. Wat de godkant betreft kun je denken aan het hele bouwwerk van leugens over de niet bestaande goden en de hele entourage die er bij hoort als hemel, engelen, hel, duivel en b.v. de op aarde door god verwekte en geboren en in de hemel zetelende zoon. De godkant is ook de organisatie en werkwijze (inclusief de mensen die hierbij een leidende of uitvoerende rol spelen) van de vele religies die we in de wereld kennen. Maar ook de leugens over de vele profeten en heiligen, de onwaarschijnlijke oosterse goddelijke en mysterieuze verhalen en de spirituele verzinsels die op dit moment zo in de belangstelling staan. Die godkant van het geloof is de basis voor een leugenachtig systeem dat er vooral op gericht is mensen in het gareel te houden, te onderdrukken en uit te buiten. En omdat die godkant gebaseerd is op pertinente leugens zal ze nooit een basis kunnen zijn voor een eerlijke en vreedzame wereld die door de religies zo vals wordt predikt. Bij de menskant van het geloof moet je denken aan de vele gewone mensen voor wie hun geloof bij hun leven hoort, die in het geloof troost vinden, voor wie het geloof de basis is voor hun sociale leven en die een leven lang goedgelovig maar menselijk en maatschappelijk leven in en voor hun gemeenschap. Deze mensen zouden ook zonder religie waardevolle leden van de samenleving zijn. De goedgelovigheid van deze mensen is echter ook de basis voor het misbruik en de onderdrukking die religies zo kenmerkt. Ja en amen zeggen tegen religies is de doodsteek voor een eerlijke en vreedzame wereld. In mijn visie kan de menskant van religie in de toekomst een goed inpasbare component zijn in de vormgeving van een vreedzame en leefbare wereld, onder de voorwaarde dat ze zich weet te ontworstelen aan religie en de religieuze leugens. Het is dan ook van groot belang, nee topprioriteit, dat we inzien dat (wereldwijd) vrij en onafhankelijk denken een heel belangrijk onderdeel van de opvoeding en het onderwijs hoort te zijn. De goedgelovigheid moet er af. Alleen dan is er een kans dat volgende generaties zich zullen weten te ontworstelen aan de religies die al eeuwen lang de sfeer op aarde verpesten (en erger). Dat we, om dat te bereiken, een ander soort wereldleiders en politici en een andere economische orde nodig hebben is evident. Een specifieke vorm van goedgelovigheid is de alledaagse goedgelovigheid van gelovigen. Elke dag zie je in de media berichtjes en informatie met een religieuze achtergrond. Berichtjes en informatie over het religieuze leven, over activiteiten van religies, over goden, heiligen, etc. Het zijn religieuze PR activiteiten die meestal zonder enige kritische kanttekening (want onder het mom van vrijheid van godsdienst) de wereld worden ingeslingerd. Het hoort bijna bij het alledaagse leven zoals eten en drinken. Deze alledaagse beïnvloeding en indoctrinatie van gelovigen is een machtig wapen in de handen van religieuze organisaties. Geen betere beïnvloeding dan alledaagse beïnvloeding. Ik stel hier het alledaagse vrijdenken tegenover (want vrijheid van godsdienst is ook dat je vrij mag zijn van godsdienst). Laat ook in de alledaagse situatie het vrij en onafhankelijk denken je levenshouding zijn, wees kritisch op die alledaagse religieuze informatie en geef religieuze oplichters geen kans. De goedgelovigheid van gelovigen is vooralsnog de kurk waarop religie drijft. De goedgelovigheid van gelovigen is de legitimatie voor religies om hun leugenachtige wereld- en mensbeeld maximaal uit te nutten. De goedgelovigheid van gelovigen moeten we daarom niet als een te respecteren levenswijze benaderen maar als een serieus probleem en aandachtspunt dat verandering behoeft. Willen we de wereld op termijn leefbaar houden dan is de (alledaagse) goedgelovigheid van gelovigen een sta in de weg. We kunnen dat de mensheid niet vaak genoeg voorhouden.