Christelijk atheïsme

Met stijgende verbazing heb ik het laatste boek van Paul Cliteur gelezen. Hij heeft  heldere boeken geschreven maar deze viel me erg tegen. Eigenlijk vind ik het een verschrikkelijk boek. Volgens mij is hij een christelijke atheïst. Religiekritiek is voor hem praktisch identiek aan Islamkritiek. Dat noem ik christelijk atheïsme. Deze versie van atheïsme draagt weinig bij aan een verbreiding van het seculiere denken. Mijn verhaal sluit goed aan bij de bijdrage van collega Wim Aalten. Volgens Cliteur zijn er twee verklaringsmodellen voor de islamitische dreigingen: de sociaal-economische en de culturele. Hij zegt eigenlijk dat alleen de culturele factor de feitelijke oorzaak is van de ellende. Dan doelt hij op het islamitisch geloof. Dit is een vals dilemma. Beide factoren spelen een rol. Ik zal uitleggen waarom ik het zo'n slecht boek vind. Cliteur werd uitgenodigd om in het Wilders-proces als getuige deskundige op te treden. Zijn argumentatie waarom deze blonde politicus niet veroordeeld zou moeten worden vond geen instemming bij de rechters. In zijn reactie daarop heeft Cliteur furieus gereageerd met zijn boek: ‘Bardot,Fallaci, Houllebecq, Wilders’. In dit boek suggereert hij m.i. zijn instemming met de houding van Wilders, dat volgens hem deze rechters nep-rechters zijn als zij het niet met hem eens zijn. De rechters oordelen kennelijk dat de PVV-voorman wel aanzet tot haat jegens een bevolkingsgroep. Natuurlijk is Wilders niet de oorzaak van de ellende zoals een veroordeling zou veronderstellen. Maar doordat Wilders zijn verachting ook richt op gelovige personen i.p.v. uitsluitend op de religie van de Islam wakkert hij bij een aantal islamitische gelovigen het fanatisme wel aan. Wilders en geestverwanten hebben evident een hoge pet op van die zogenaamde joods-christelijke cultuur. Alsof vanuit die hoek geen geweld plaats vindt. Geen enkele religie verdient respect. Hoeveel doden heeft de christelijke traditie niet gekost? Hoeveel Afrikaanse mannen, vrouwen en kinderen zijn geen slachtoffer van de middeleeuwse roomse moraal. En die christelijke Trump, waar Cliteur zo lovend over is, trekt steun aan abortus-organisaties en voorlichtingsprogramma’s in. Vooraanstaande dominees staan bij zijn inauguratie naast hem. Hij zweert met de hand op een fabeltjesboek. Wat te denken van kruisvaarder Breivik? Trump heeft in zijn team verscheidene fundamentalistische christenen. Moeten we daar zo blij mee zijn? Vanuit zijn christelijke arrogantie pakt Trump flink uit tegen islamitische landen. Natuurlijk de  verschrikkingen in verschillende islamitische landen liegen er niet om. En de terreur is een horreur. Dat is nog geen reden om alle goedwillende gelovigen te veroordelen. Zij zitten in het zelfde schuitje als christenen en joden. Allemaal zijn ze door hun geloofsmilieu gehersenspoeld. Daarom vind ik het zo merkwaardig dat waar Cliteur het heeft over religiekritiek hij het alleen over de Islam heeft. Essentieel vind ik dat iedere schrijver en politicus zijn hand in eigen joods-christelijk boezem moet steken. Dan pas is er sprake van religiekritiek. Joods-christelijk atheïsme werkt naar mijn overtuiging averechts. Hij spreekt vaak over wijlen arabist Jansen, die vanuit zijn orthodoxe katholieke geloof niets dan ellende te vermelden heeft over de Islam. Hij kende de Koran en wist dan ook goed de intolerante passages te citeren. Gelukkig hebben veel gewone goedwillende gelovigen daar geen weet van. Net zo als veel christenen de bijbel nauwelijks kennen. Publiciste Fallaci moge kritische boeken en artikelen over Iran en de Islam geschreven hebben, zij zat wel bij de paus op schoot en ze noemt zichzelf een culturele katholiek. Professor Cliteur is weliswaar geen verstrooide professor, hij lijkt me wel een gefrustreerde professor. Dat hij zich ook nog aansluit bij een roeptoeterende elitaire politicus als Baudet is voor mij onbegrijpelijk. Is christelijk atheïsme geen vierkante cirkel?