Het is vrijdag 15 april 2016 en vandaag gaat het in de media over twee dingen. Over de kamikaze van Angela Merkel die haar best doet Recep Tayyip Erdogan te vriend te houden en en passant de vrije meningsuiting in Europa in de rug steekt. En over de uitspraken van Johan Derksen die het probleem van de Marokkaanse jongetjes op het voetbalveld aan de orde stelt en de reacties daarop van de multicultilovers. In beide gevallen zijn het onderwerpen met een religieuze component die ook op Twitter tot veel discussie leiden en waarover de meningen sterk verdeeld zijn. Maar opvallend is dat die religieuze component (zoals vaak gebeurd) zo veel mogelijk buiten de discussie wordt gehouden. Wat is die religieuze component? De achtergronden van de beide kwesties vinden hun oorsprong (deels) in de islamitische visie op de samenleving. Een visie die gespeend is van elk gevoel voor vrijheid en democratie. Acties van Erdogan en problemen met Marokkaanse jongetjes zijn altijd dankbare onderwerpen op Twitter, ze zijn aanleiding tot een stroom van reacties en een keur aan meningen. Ik heb me op die vrijdag op Twitter (@wimaalten) ook met die discussie bemoeid en een aantal Tweets aan deze onderwerpen gewijd. Tweets die aanleiding waren tot commentaar en discussie, die veelvuldig werden ge-retweet en geliked. Aan de hand van deze Tweets zal ik proberen mijn visie op de genoemde problemen uiteen te zetten. In de eerste plaats de vraag of een Europees politicus pal moet staan voor de vrijheid van meningsuiting in ons werelddeel, ook als het een grove belediging aan het adres van een staatshoofd betreft. Ik vind van wel en schreef er de volgende Tweet over:
“Een niet bevriend maar dictatoriaal staatshoofd geef je geen ruimte om in jouw land de vrijheid van meningsuiting te bashen.”Je kunt er van alles van vinden maar waarom zouden we in Europa ook maar een millimeter ruimte geven aan een aanval op onze vrijheid van meningsuiting door een dictator. En waarom zou Angela Merkel de dictator Erdogan niet van repliek dienen? En waarom steunt ze hem nu in zijn poging kritiek en satire rond zijn persoon op dictatoriale wijze de mond te snoeren? Is Merkel zo dom of heeft ze andere belangen, zoals de overeenkomst over de vluchtelingen- en migrantenkwestie tussen Europa en Turkije? Ze doet notabene alsof ze het erg vindt voor Erdogan dat hij zo wordt aangepakt door een cabaretier. Vandaar mijn Tweet:
“Zou Merkel wel beseffen dat het dictatoriale gedrag van Erdogan de oorzaak is van de satire die hij over zich heen krijgt? En ze steunt hem!”Ik vroeg me daarbij af of er soms een overeenkomst in de denkwerelden van Merkel en Erdogan te vinden is die zijn basis vindt in de religieuze denkwereld van beiden. Religieuze politici onder elkaar die in wezen tegen de vrijheid van meningsuiting zijn en hier een kans zien gezamenlijk die vrijheid een slag toe te brengen. Ik stelde op Twitter de volgende vraag:
“Of zouden de religies van de Lutherane Merkel en de islamitische Erdogan de twee samen tot de vervolging van het vrije woord brengen?”Als ik er over nadenk zit er wel een gerede kans in dat die religieuze afkeer van het vrije woord hier een rol speelt. In de media kwam je op die vrijdag veelvuldig het standpunt tegen dat Erdogan door de (Duitse) satire te kijk werd gezet. Ik ben van mening dat Erdogan zichzelf te kijk zet en Twitterde:
“Erdogan is te kijk gezet, vinden sommigen. Erdogan zet zichzelf al jaren te kijk met zijn beleid in eigen land. En wij kijken weg.”En inderdaad, wij (Europa) kijken al jaren weg als het gaat om het beleid dat Erdogan voert t.a.v. de vrijheid (op heel veel terreinen) in zijn eigen Turkije. En als daar zowel in Turkije als in Europa iets over wordt gezegd haasten politici zich de zaak te bagatelliseren of verzachtende woorden te spreken. Hoe fout kun je als Europees politicus zijn. Dan de Marokkaanse voetballertjes van Johan Derksen. Ook hier een stroom van reacties, voor en tegen. Maar ook hier nauwelijks aandacht voor de religieuze component van het probleem. De ergernis hierover bracht me tot de volgende Tweet:
“Die vervelende Marokkaanse jongetjes zijn Nederlandse jongetjes die verpest worden met een Marokkaans-islamitische opvoeding.”We blijven die jongetjes Marokkaanse jongetjes noemen terwijl het gewoon in Nederland geboren Nederlandse jongetjes zijn. Weliswaar met een dubbel paspoort maar dat is een ander politiek probleem. Het probleem van die niet aangepaste en steeds problemen veroorzakende jongetjes is dat ze niet met de Nederlandse cultuur worden opgevoed omdat hun religie zich daar tegen verzet. Ze blijven daarom islamitische jongetjes in een democratische cultuur en dat bijt elkaar. De islam erkent geen democratie en is tegen de vrijheden die voor ons zo gewoon zijn. Een vrijheid die we moeten verdedigen tegen de religieuze aanvallen (van zowel christelijke als islamitische zijde) die we op dit moment veelvuldig om ons heen zien. Want, om maar eens een vrijdenkersleus te hanteren, vrijheid is niet vanzelfsprekend.
