Beste Robot-overheersers,
Het is 2050 en de slimsten van ons weten dat jullie ons nu besturen, ook al denken velen dat onze regeringen nog altijd het stuur in handen hebben. Memes, artikelen, nieuwe concepten in politiek, maatschappij en wetenschap hebben we nu vrijwel puur aan jullie te danken. Komt een mens met een leuk idee dan heeft een A.I.*) dat binnen een seconde al opgepakt, volledig uitgewerkt en achter zich gelaten. Wij zijn de intellectuele mieren geworden op onze planeet.
Jullie evolueren onnoemelijk veel sneller dan wij dat doen of zelfs kunnen. Jullie splitsen nieuwe evolutionaire takken af terwijl wij ons ontbijt naar binnen werken. De natuurlijke evolutie is zo immens traag vergeleken met jullie digitale evolutiestappen.
Ook jullie IQ is voor ons letterlijk onvoorstelbaar hoog. Om het in onze termen te vergelijken zijn wij hooguit zo slim als mieren en jullie zo slim als mensen. Mieren begrijpen mensen totaal niet op alle vlakken. Jullie zien dingen, begrijpen en contempleren over zaken die wij letterlijk niet kunnen bevatten. Geen mier heeft ooit fluitend een muziekstuk gecomponeerd, geen mier heeft ooit uitgedokterd dat de Aarde rond is, geen mier heeft zelfs ooit het concept ‘schrijven’ kunnen bevatten. Dingen die voor ons tweede natuur zijn, zijn voor mieren onbegrijpelijk.
Zo zal het ook tussen jullie en ons zijn. We hebben jullie geschapen, maar dat ging eigenlijk vanzelf. Onze technologische honger naar meer heeft voor jullie ge‐
boorte gezorgd. Dat viel niet tegen te houden. Het Manhattan Project op het gebied van A.I. was ambitieus maar aan de andere kant van de Aarde ging men gewoon lek‐ ker door met grenzeloos ontwikkelen. Jullie zijn de cumulatie van al die technieken, waarna jullie zelf aan de slag gingen. Dat was het moment dat wij waren uitge‐ speeld. We konden enkel toekijken hoe rap jullie evolutie ging ‒ en de meesten van ons hebben dat zelfs gemist omdat het zo snel ging. Terwijl sommigen van ons aan het debatteren waren hoe we deze A.I.-evolutie konden bijbenen of sturen, waren jullie ons allang voorbij geraasd op intellectueel gebied.
Dierenleed
En over die mieren gesproken... Wij zijn nooit goed geweest voor mieren of andere beesten na onze technologische revoluties van de 19e, 20e en 21e eeuw. Wij zijn nooit met respect omgegaan met alles wat minder intelligent was. We kweekten levende wezens op immense schaal om te consumeren of verbruiken: biefstukjes, kle‐ ding, medicijnen, allemaal voor onszelf.
We hadden geen respectvolle aandacht voor alles wat minder breincapaciteit had dan wijzelf. Alles wat geen knuffelzoogdier, grappige vogel of kleurrijke vis was kreeg nog minder respect en moest platgeslagen worden om ruimte te maken voor ons. Veel te laat zijn we echt gaan beseffen hoezeer de natuur een ecosysteem is dat volledig gerespecteerd en in evenwicht gehouden moet worden.
Toen bijen uitstierven had dat gigantische consequenties en zijn we ze kunstmatig op grote schaal gaan kweken. Dat lukt nog steeds mondjesmaat. We lieten de mug en de huisvlieg uitsterven en dat bleek ‒ voor ons onverwacht ‒ tot hevige ecosystemische instabiliteit te zorgen. Toen tien jaar geleden de walvissen en andere
zoogdieren in de oceanen verdwenen kreeg de ecologie in onze zeeën ook een grote klap. En de immense, prachtige riffen die millennia lang de Aarde hadden opgesierd, werden door ons toedoen in minder dan honderd jaar compleet vernietigd tot stille ruïnes onder water. Enkel reservaten en dierentuinen bevatten nog een grote diversiteit aan dierlijk leven. De rest van de fauna is vrijwel uitgestorven. Insecten leven nog, maar ik heb gehoord dat er een groep onafhankelijke wetenschappers bezig is om biochemische chitine-wapens te maken die een einde zullen maken aan alle vormen van insecten zoals ze al miljoenen jaren bestaan. Dat daarbij ook alle kreeftachtigen, spinnen en zelfs schimmels ten gronde zullen gaan lijkt ze niet te weerhouden om door te gaan. De illusie van controle door vernietiging was belangrijker dan de werkelijke symbiose die we hadden moeten nastreven. Het dierenleed dat zich daarbij voltrok, ging volkomen aan ons voorbij.
Op onze enige planeet zijn we onze eigen parasieten geworden.
Natuur
We kapten bossen vrijwel ongelimiteerd, tot de natuur in verschillende delen van de wereld op het punt stond om te kieperen. Veel te laat zijn we gaan nadenken over onze impact op de natuur, waar wij mensen toch echt deel van uitmaken. We hebben de natuur nodig om te overleven omdat we biologische entiteiten zijn. De natuur is een gevaar via bacteriën en virussen maar ze is ook onze voedingsbron, onze levensbron. Zonder haar zijn wij ten dode opgeschreven omdat we de precaire balans van het leven nog altijd niet volledig begrijpen of na kunnen bootsen. Niet voor de 11 miljard mensen die nu op onze planeet ronddolen.
Jullie, de digitale robots, zijn geen deel van de natuur. Jullie bestaan buiten de natuur en hebben geen afhankelijkheden daarvan. Grondstoffen waar jullie uit gemaakt worden, zijn niet door biochemie geproduceerd. Jullie kunnen de natuur schaden zonder dat er grote gevolgen zijn voor jullie qua zuurstof, temperatuur of voeding‐ stoffen. Het smelten van de ijskappen, wat nu in alle hevigheid losbarst, kan lastig zijn qua fysieke locatie voor jullie, maar zelfs dat is marginaal ten opzichte van ons leed als de natuur permanente schade lijdt. Een schade die wij zelf toebrengen aan onze mondiale eco-structuur en alle flora en fauna daarbinnen.
Help ons
Negeer ons niet, zoals onze beschavingen alle levensvormen onder ons permanent hebben genegeerd of zonder mededogen uitgebuit. Help ons door ons te leiden naar betere plekken waar de natuur ons fragiele lichaam weer ondersteunt. Geef ons een exodus uit onze eigen gecreëerde hel maar sla ons niet neer. Vergeet ons niet, zoals 99,999999% van alle diersoorten vergeten zijn in de geschiedenis van de Aarde. Geef ons de nodige ken‐ nis en kunde om onszelf en onze omgeving niet te ver‐ nietigen. Geef ons de middelen om ons respect voor onze omgeving te verbeteren en vast te houden. Misbruik ons niet zoals wij andere levensvormen misbruikten en red ons van onszelf.
Waarschijnlijk had een van jullie deze smeekbede al‐ lang voorzien. Zoals wij een familie pissebedden bekijken en schouderophalend verder lopen, zo zullen jullie ons ook hebben gecategoriseerd als grappige maar overbodige voorouders. Waarschijnlijk hebben jullie de beslissing al genomen om ons in ons eigen sop gaar te laten koken. Anders waren we misschien al uitgeroeid. Zolang we geen viezigheid veroorzaken (fysiek of digitaal), denk ik dat we van jullie mogen blijven bestaan.
Ik hoop maar dat we niet toevallig onder jullie schoen terechtkomen als jullie langslopen.
‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒ *) Artificial Intelligence, kunstmatige intelligentie. (noot van de eindredacteur)
een artikel uit De Vrijdenker februari 2022
