Seculier denken als begin van de lente

Vandaag 26 maart 2016 plaatste de NRC deze brief die ik schreef n.a.v. de aanslagen in Brussel: Consequent seculier denken is het begin van ‘echte lente’ Je vindt er geen maagden, geen lepels van goud, die heilige schriften zijn verwarrend en oud... zingt Bart Peters op de dag van de aanslagen in Brussel. In Parijs klonk al Imagine there’s no heaven. Is er dan helemaal geen paradijs of hemel? De idee van een paradijs hebben de islamieten van de christenen overgenomen. Natuurlijk wordt nu de vraag weer gesteld of terroristen wel moslims zijn. Vanuit islamitische zijde wordt dit ontkennend beantwoord. Niettemin zijn alle terroristen moslims, maar niet alle moslims zijn terroristen. Hebben de terreuraanslagen met de islam te maken? ‘Natuurlijk niet’ roept elke islamiet. Is het niet eerlijker te vragen: hebben de aanslagen met religie te maken? Hebben ze te maken met het geloof dat ons aardse leven hier slechts een doorgangsfase is? Zou welke terrorist dan ook zijn leven op het spel zetten of onschuldige anderen kunnen doden, als hij zich realiseert dat ons leven echt eindigt met de dood? Is in deze sfeer ook de Passion geen verheerlijking van het lijden in het geloof dat er iets beter komt na de dood? Is consequent seculier denken niet het begin van de echte lente?