Leven en laten leven

'Leven en laten leven' hoor ik vaak in gesprekken wanneer het gaat over geloof. Moeilijk vind ik het om daar in mee te gaan. Het veronderstelt een bijna accepterende houding t.a.v. religie alsof dit zo'n onschuldig fenomeen is. Ook krijg ik vaak het verwijt dat ik geen respect toon voor religie. En ja, dat is ook zo. Alleen personen verdienen respect wat ze ook aan redeloze verzinsels geloven. Onnozel blijf ik het vinden alle gelovigen leugenaars te noemen. Mijn ambivalente houding t.a.v. “Leven en laten leven” levert wel een praktisch probleem op. Gelovigen identificeren zich zodanig met hun geloof, dat elke schimpscheut richting religie ervaren wordt als een persoonlijke aanval. Deze onterechte gevoeligheid mag m.i. geen belemmering vormen kritisch te blijven naar deze mythologische vorm van denken. Jezus en Mohammed doen m.i. wat gekkigheid en onverdraagzaamheid betreft niet voor elkaar onder. Katholieken en protestanten hebben elkaar eeuwen naar het leven gestaan, vergelijkbaar met de sunnieten en shiieten bij de Islam nu. De grens van kritiek ligt bij het oproepen tot geweld. Belangrijk lijkt mij elke religie te bekritiseren ofwel aan te tonen dat in het verleden juist religies een bron van veel ellende zijn geweest zoals dat ook nu nog het geval is.. Evolutiebioloog Jerry Coyne  (zijn Youtubevideo’s zijn een aanrader) ziet als begin van een oplossing de inspanningen te verhogen om verschillen in inkomen te verminderen en kansen  op gelijke kansen op goede gezondheidszorg voor iedereen te verbeteren. Dan kan behoefte aan een buitenaardse vertrooster wel eens verzwakken. Het overwegend christelijke Amerika is in dit opzicht evenzeer een ontwikkelingsland als Burkina Faso of Ivoorkust. Hoe moet dat dan met de moraal, hoor ik gelovigen al vertwijfeld roepen. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat het percentage gelovigen in de gevangenissen veel hoger is dan dat van ongelovigen. Verdraagzaamheid en solidariteit zijn geen verdienste van het christendom zoals dominee Mark Rutte betoogt op de preekstoel. Staat hij volgende week in een moskee om de Islam aan te bevelen vanwege sommige mooie zuilen van dat geloof: zorg voor de armen en gastvrijheid voor de vreemdeling. Wordt hij dan een kind van de Islam? Gaat hij zich dan identificeren met de Islam?