Het sprookje van de kindermoord

In zijn kerstboodschap 2015 vergeleek de aartsbisschop van Canterbury de uitroeiing van het christendom in het Midden-Oosten door de IS met de kindermoord in Bethlehem. De islamistische vervolgingen zijn echter gruwelijke werkelijkheid terwijl de massamoord op jongens in en om Bethlehem aantoonbaar een verzinsel is. Alleen de evangelist Matteüs komt met het verhaal (2:18), heel duidelijk om de voorspelling van de oudtestamentische profeet Jeremia (31:15) te laten uitkomen: ‘Een schreeuw werd in Rama gehoord, gejammer en veel geweeklaag: Rachel wenend om haar kinderen, en zij wilde niet getroost worden, want zij zijn niet meer.’ Hier wordt wel zeer creatief gebijbeld. Rama lag namelijk 8 kilometer ten noorden van Jeruzalem, dat op zijn beurt 10 kilometer ten noorden van Bethlehem ligt. Als er ooit door koning Herodes in Rama, Bethlehem of ergens anders kinderen zouden zijn uitgemoord, had de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus dat zeker niet verzwegen. Hij had zo gruwelijk de pest aan die parvenu van een vorst dat hij geen van zijn misdaden of gerucht ervan in werk onvermeld laat. Een slachting onder ‘onnozele’ (=onschuldige) kindertjes zou perfect in zijn historische kraam gepast hebben. Maar een beetje geloofwaardig moet geschiedenis wel blijven, terwijl een heilig boek erop los mag fabuleren. Het zou beter zijn als de Anglicaanse kerkvorst de fiolen van zijn (terechte) toorn had uitgestort over zijn landgenoot Tony Blair, zoals zijn voorganger Rowan Williams wel heeft gedaan. De fijne christen Blair is samen met zijn al even gelovige kompaan George Dubbeljoe Bush door de misdadige oorlog tegen Irak verantwoordelijk voor de liquidatie van het christendom in het Midden-Oosten, inderdaad een humanitaire en cultuurhistorische catastrofe.