Religie en wegkijken

Er gaat geen dag voorbij of er is veel te doen over religie. In de krant, op TV, in de sociale media, voor en tegenstanders roeren zich. Over de macht van de paus, over de afkalving van het protestantse en katholieke geloof, over de islam als wereldmacht, over de groeiende invloed van de islam in Europa, over de vermeende vredelievendheid van de verschillende religies, over van alles wat met (niet bestaande) goden te maken heeft. We krijgen er geen genoeg van, hoewel velen van ons er al lang genoeg van hebben. Maar de gelovigen van deze aarde, van alle religies, strijden voor de macht van hun god en hun geloof, voor hun machtspositie in de samenleving, in de economie, in de sociale omgeving, in het maatschappelijk reilen en zeilen. De religieuze strijd is in eeuwen niet veranderd al is ze wel gemondialiseerd en zijn de middelen natuurlijk wel gemoderniseerd. Zagen we in ons land de afgelopen decennia de invloed van religie jaar na jaar afnemen, door de komst van de islam naar Europa is de strijd om de heilige macht weer volop actueel. Waar ik me vooral over verbaas is de succesvolle “nieuwe kleren van de keizer tactiek” van de religies waaraan politici en de media zich kritiekloos onderwerpen. Het is voor mij onbegrijpelijk dat politici, openbare bestuurders met een verantwoordelijkheid voor het algemeen belang, en de media, het journaille dat de werkelijkheid in de samenleving bloot moet leggen en duiden, de religieuze leugens voor zoete koek slikken. Er wordt massaal weggekeken. Er is nauwelijks een kritisch geluid als het gaat om de schaamteloze wijze waarop religies ons allerhande leugens over het bestaan van goden, en wat daar aan fantasieën (duivel en engelen, hemel en hel, heilige plaatsen en heilige boeken, etc.)  bij hoort, voorhouden. Er is nauwelijks een kritisch geluid als het gaat om de volkomen foute en leugenachtige basis die de religieuze visie op de samenleving moet onderbouwen. Er is geen god die de wereld schiep, er is geen god die ons leefregels voorschrijft en de samenleving stuurt, er is geen god die met zijn ten hemel gevaren zoon van boven op ons neer ziet. Hoe kun je zo’n bij elkaar verzonnen verhaal vol leugens de basis laten zijn je wereldvisie? En hoewel heel veel mensen niet in een god geloven slikken ze kritiekloos het feit dat die religieuze leugens schaamteloos over ons worden uitgestrooid. Niet gelovigen kijken (i.p.v. ze er op aan te spreken) kritiekloos weg als politici en de media kritiekloos wegkijken en ogendienst bewijzen aan de religies. Het gevolg is dat religieuze organisaties en gelovigen gewoon door blijven gaan met hun “nieuwe kleren van de keizer tactiek”. Deze tactiek dwingt gelovigen en niet gelovige mensen hun hoofd te buigen voor een niet bestaande god, zijn grondpersoneel en  de religieuze onzin. Wat mij vaak opvalt is dat veel niet gelovige mensen de naakte waarheid niet onder ogen durven te zien (niet vrij durven te denken) en dat hardop durven te zeggen omdat de religies zich door de eeuwen heen (vaak met geweld) een heilige en onaantastbare status hebben weten te verwerven die ze ook nu naar hartenlust uitbuiten. Ze durven hun stem niet te verheffen omdat religies direct schermen met de vrijheid van godsdienst. En wat belangrijker is, met de blasfemiewetgeving die ze in de loop der eeuwen hebben afgedwongen en ingevoerd. Bestraffing van godslastering, het lasteren van een niet bestaande god notabene, is een religieus onderdrukkingsmiddel bij uitstek. En zo kon het gebeuren dat god, de naakte keizer met de “nieuwe kleren”, een heilige en onaantastbare status kreeg en in zijn blote kont kon lopen terwijl zijn volgelingen macht uitoefenden over de goedgelovige paupers die langs de route stonden en die vervolgens gedwongen werden beleefd te roepen dat de nieuwe kleren van de keizer prachtig waren. Wegkijken van de werkelijkheid is niet iets wat alleen politici doen (en wat hen terecht verweten wordt), gewone mensen doen dat ook massaal. En dat verwijt ik hen. “Natuurlijk meneer de paus, u bent de plaatsvervanger van gods zoon op aarde. En natuurlijk is uw god almachtig en natuurlijk ziet hij op ons neer.” Natuurlijk meneer de dominee en meneer de SGP-politicus, uw god die in de hemelen zijt schrijft ons voor hoe we moeten leven naar zijn waarden en normen. En natuurlijk komt zijn toorn over ons als we niet luisteren.” “Natuurlijk meneer de islam-vertegenwoordiger, uw god is groot en heeft terecht opdracht gegeven kafirs te doden. En natuurlijk is uw god terecht gekant tegen homo´s en vrouwenrechten.” “En natuurlijk zijn uw religies geen voorstander van of zelfs gekant tegen de verfoeilijke democratie en onze verderfelijke vrijheden. En natuurlijk zijn uw religies tegen de vrijheid van denken en de vrijheid van meningsuiting. Ja meneer, uw god is, als schepper van de wereld en van ons allemaal het heiligste op aarde. Natuurlijk geeft uw vrijheid van godsdienst u het grootste recht om te liegen en te onderdrukken. En natuurlijk zullen wij, de politiek en de media, u niets in de weg leggen.” Onder het mom (en de wettelijke bescherming) van vrijheid van godsdienst mogen de meest achterlijke en ergerlijke en de meest denigrerende en soms levensgevaarlijke uitspraken, ideeën en leefregels over ons worden uitgestrooid en worden afgedwongen. Kritiekloos wordt het ge-/misbruiken van de vele niet bestaande goden geslikt en slechts zelden zegt een politicus hardop en consequent dat de niet bestaande goden geen rol dienen te spelen in de wereldwijde samenleving. Slechts zelden zegt een politicus hardop en consequent dat het leugenachtige en onderdrukkende karakter van religies niet de basis kan zijn van de wereldwijde samenleving. Dat vrijheid en democratie door religies bedreigd worden. De meeste politici, van links tot rechts en wereldwijd, zijn politiek correcte (want eigenbelang is het grootste belang) toeschouwers die langs de route van de religieuze optocht staan en keihard roepen dat de nieuwe kleren van de keizer hem fantastisch staan. Welwillend naar niet bestaande zaken kijken is ook wegkijken. Welwillend zwijgen over religieuze onzin is ook wegkijken. Religieus zijn is wegkijken van de werkelijkheid en religie vereist wegkijken door politici en de media om niet ontmaskerd te worden. Iedereen weet dat politici en de media belang hebben bij het wegkijken van de religieuze leugens en onzin. Maar wie weg kijkt van de wegkijkende politici en de media en hun “nieuwe kleren van de keizer gedrag” niet aan de kaak stelt maakt zich mede schuldig aan wegkijkgedrag. Vrij durven denken wordt door religies als een bedreiging gezien maar meer dan ooit heeft de wereld behoefte aan en belang bij het vrije denken. Want vrijheid is niet vanzelfsprekend. Als we eens beginnen alle kinderen op aarde te leren dat er geen goden bestaan dan hoeft de mensheid op termijn niet meer langs de kant van de religieuze weg te staan en te juichen voor de naakte keizer.