Zomaar wat vrije gedachten 3

Eeuwig leven Als er eeuwig leven is, waar is dan die super korte periode van aards leven voor nodig? Het zou toch veel eenvoudiger zijn om maar meteen met dat eeuwige leven te beginnen. Dat bespaart ons mensen veel gehannes, dat uiteindelijk tot niets leidt. En nieuwe zielen komen volgens de godgelovigen sowieso van ‘gene zijde’. Zo gauw er door aardse geslachtelijke voortplanting een nieuw aards lichaam is ontstaan, nestelt zich daar onmiddellijk een bovenaardse ziel in (the ghost in the machine), met als uiteindelijk gevolg dat al die aardse lichamen als stoffelijke overschotten eindigen en de zielen weer bij af zijn. Verspilde moeite dus. Bestaat het hele aardse leven dan enkel en alleen omdat het de ‘Schepper’ wel een leuk ideetje leek? Zijn wij mensen dan zoiets als een speeltje van de ‘Schepper’? Iets om om handen te hebben? Nee, zullen de godgelovigen tegenwerpen. Eens was het aardse lichaam wel terdege onsterfelijk. Bestond er geen verschil tussen het aardse en het eeuwige leven. Maar al heel vroeg in deze paradijselijke situatie heeft ons stamouderlijk paar de zaak voor zichzelf en al hun nazaten totaal verknald door een goddelijk gebod te schenden. Ook zo’n toonbeeld van goddelijke rechtvaardigheid: de erfzonde! (Behoorde voornoemd stamouderlijk paar, kan men zich afvragen, al tot ons soort mensen, de Homo sapiens? Of, wat veel waarschijnlijker is, tot de eerste échte mensen, de Homo erectus? Belangrijk om te weten omdat de ‘Schepper’ de mens naar eigen beeld en gelijkenis schijnt te hebben geschapen. Daaruit valt af te leiden dat niet alleen de mens op de ‘Schepper’ lijkt, maar de ‘Schepper’ ook op de mens! Rest dus de vraag: lijkt de ‘Schepper’ op een Homo sapiens of op een Homo erectus?) Sinds die miskleun van het stamouderlijk paar is het aards leven, althans volgens de godgelovigen, op te vatten als een soort van toelatingsexamen tot het eeuwige leven in de nabijheid van de ‘Schepper’. Op die manier kunnen de ‘goede’ en de ‘kwade’ zielen worden gescheiden. De ‘kwade’ zielen ontvangen ook wel het eeuwige leven, maar niet in de nabijheid van de ‘Schepper’. Ze worden voor eeuwig naar een naargeestige uithoek (van wat eigenlijk?) verbannen. De godgelovigen rekenen zichzelf vanzelfsprekend tot de ‘goede’ zielen (op een paar zwartgallige aanhangers van de predestinatieleer na), maar dan moet je als godgelovige natuurlijk wel de juiste godsdienst aanhangen, de juiste kerk bezoeken, de juiste rituelen onderhouden, op de juiste politieke partij stemmen en verder nog een hele waslijst aan allerlei criteria. Voldoe je daar niet aan, dan behoort ook een godgelovige, net als de atheïsten, tot de ‘kwade’zielen. Een visie die alles alleen nog maar erger maakt. Waarom schept de ‘Schepper’ in hemelsnaam ‘kwade’ zielen? Ook weer enkel en alleen omdat hij dat nu eenmaal kan en het wel een aardige bezigheid vindt om zielen van overledenen te selecteren wie al dan niet in zijn aanwezigheid mogen blijven. Een fraai seigneur die ‘Schepper’! Met een dergelijke Wezen wil je toch niets van doen hebben. Is zo’n God liefde, wat je wel vaak hoort beweren en op reusachtige billboards kunt lezen? Natuurlijk niet. Zo’n God is een ploert! Wel een verzonnen ploert. Gelukkig maar. Want wees gerust. We zijn geen speelbal van een ‘Schepper’, hoogstens van de Natuur. Er bestaat helemaal geen ‘Schepper’. Nooit iets van gemerkt. Nooit aangetoond. En al helemaal geen gepersonifieerde, die zijn gehele ‘schepping‘ ook nog eens bestiert. Zo’n ‘Schepper’ zou immers nog veel en veel gecompliceerder en uitgebreider moeten zijn dan de al uiterst gecompliceerde en gigantisch uitgebreide Kosmos. Onzin dus! En wat voor de ‘Schepper’ geldt, geldt ook voor de ‘onsterfelijke ziel’ en het ‘eeuwig leven’. Allemaal aan fantasie ontsproten. Het aardse leven, we zullen het er mee moeten doen. Meer is er niet. Een korte lichtflits tussen twee oneindige duisternissen. Er nog niet zijn, er zijn, er niet meer zijn. That’s the reality! Gevaarlijke fantasieën Doen of het gefantaseerde de werkelijkheid is. (Godsdiensten). Ongevaarlijke fantasieën Doen alsof het gefantaseerde de werkelijkheid is. (Toneelspelen). Taboes Als wij de regering mogen geloven, zal er bij de komende bezuinigingsrondes geen enkel taboe buiten beschouwing blijven. Laat ik daarom eens een paar bestaande taboes bij de hoorns vatten en kijken of daar nog iets te bezuinigen valt. Allereerst het in een democratie volstrekt overbodige instituut Monarchie (Kroon) met alle bijkomende kostbare poespas. Als het instituut er niet meer zou zijn, zouden wij dat alleen in de schatkist merken. Aan Parlement, Regering en een Constitutioneel Hof hebben wij in een échte democratie meer dan voldoende. Alleen al aan zeer kale kosten (exclusief van alles en nog wat) staat de Monarchie voor 40,5 miljoen euro op de rijksbegroting! Kun je nagaan wat er zoal nog allemaal bijkomt. Afschaffen die handel! En waarom moet een land als Nederland een compleet leger, bestaande uit landmacht, luchtmacht en marine, op de been houden? Wij zijn onderdeel van een veel groter geheel: Europa. Laat Nederland zich inspannen om tot een efficiënt gezamenlijk Europees leger te komen, waar het dan voor een bepaald onderdeel manschappen en materieel kan leveren. En dat is het! Wil de regering ons, als meedenkende burgers, ook eens precies uit de doeken doen wat dat ceremoniële gedoe rond Prinsjesdag de schatkist ieder jaar weer kost? Wat een kinderachtige naam overigens: Prinsjesdag. En dat voor de opening van het parlementaire jaar. Hoe ver kun je van een échte democratie afstaan? Waarom moet een modern leger paarden tot de beschikking hebben? Of muziekkorpsen? Of allerlei ceremoniële tenues? Die hele ceremoniële mikmak bij organisaties als leger en politie. Weg ermee. Een werktenue en eventueel één werkuniform, en dat is het. Weg met de praalhanserij. ‘En de erehagen en parades dan?’ zult u vragen. Allemaal relicten uit een militaristisch verleden. Iets voor een krijgskundig museum, maar niet meer van deze tijd. Voor een eigentijds leger dient te gelden: meer soldaat en minder militair. De beveiliging rond allerlei hoogwaardigheidbekleders loopt sowieso al de spuigaten uit, dus daarbij kan een rijtje ceremonieel uitgedoste voor paal staande militairen echt wel gemist worden. Staatsbezoeken, ook zoiets. Overblijfselen uit een verleden toen reizen nog een tijdrovende bezigheid was. Staten hebben tegenwoordig een keur aan internationale podia ter beschikking waar ze zowel formeel als informeel van alles en nog wat met elkaar kunnen bespreken, zodat die meerdaagse folklore- en eetfestijnen kunnen worden afgeschaft. In de gauwigheid zijn er al weer vele miljarden euro’s bezuinigd. Het is echt niet zo moeilijk als je maar het lef hebt over taboes heen te stappen! De kosmos en wij Uit de hele manier waarop in de samenleving over occulte zaken, waaronder godsdiensten, wordt gedacht en gesproken, blijkt telkens weer dat veel mensen geen flauwe notie hebben hoe de kosmos in elkaar steekt. Het overgrote deel van de bevolking, ook beter opgeleiden, ontbreekt het aan de elementairste kennis van natuur- en scheikunde. Twee kennisgebieden die sinds pakweg het midden van de negentiende eeuw méér kennis over de kosmos en onszelf in zich bergen dan alle filosofen, theologen, en noem verder maar op, voordien bij elkaar hebben bedacht en geschreven. Dit tot groot genoegen van al die verkopers van metafysische onzin. Onwetenden kun je nu eenmaal veel op de mouw spelden. De enige remedie tegen deze volkmisleiders is kinderen al in een zo vroeg mogelijk stadium vertrouwd te maken met de basisprincipes van chemie en fysica, en dit als ‘Algemene Vorming’ hun hele verdere schooltijd te blijven volhouden, los van de in een later stadium gekozen vakkenpakketten. Hoe moeten wij ons een atoom voorstellen? Wat is de reden dat atomen met elkaar reageren en moleculen vormen, en vervolgens moleculen onderling tot weer nieuwe moleculen? Wat is het wezen van elektriciteit en magnetisme, en wat weten wij van de diverse vormen van energie? Wat is de relatie tussen materie (massa) en energie? Belangrijk is kinderen er vroegtijdig mee vertrouwd te maken dat zoals de dingen op ons overkomen alles te maken heeft met de gevoeligheid van onze (beperkte) zintuigen. Beschikten wij over zintuigen die ons een blik in de microwereld mogelijk maakten, dan zouden wij zien dat wat in de macrowereld als een massieve tafel op ons overkomt, in werkelijkheid uit nagenoeg niets bestaat. En wat voor de tafel geldt, geldt ook voor het eigen menselijk lichaam. Ook al kun je je met zo’n lichaam zeer pijnlijk aan zo’n tafel stoten! Door de wijze waarop de weinige massa op atomair niveau gestructureerd is, wordt het ‘niets’ ingesloten en wekt het op macroniveau de indruk ‘iets’ te zijn. Materie is door massa gevangen niets. En aangezien massa tot energie te herleiden is (en omgekeerd), is materie in feite door energie gevangen niets. Energie is onmateriële (onstoffelijke) invloed, of anders gezegd, teweegbrenging op afstand. Die afstand kan binnen het microbereik liggen, maar evenzogoed kan die invloed merkbaar zijn over afstanden die in lichtjaren worden uitgedrukt. Denk aan het over grote afstand door het luchtledige tot ons komende zonlicht. Ondanks de kolossale afstand van circa 150 miljoen kilometers tussen de zon en onszelf, brengt het zonlicht in onze ogen, huid, zenuwen en hersenen iets teweeg dat wij als ‘licht’ en ‘warmte’ ervaren. (Zij nog opgemerkt dat de van de zon afkomstige elektromagnetische straling met golflengtes tussen de 0,4 en 0,8 duizendste millimeter pas in onze hersenen licht wordt!) Omdat energie louter een invloed is, een aantrekkingskracht (sterke en zwakke kernkracht, graviteitkracht, elektromagnetisme), is een ontstaan van de kosmos uit het niets niet geheel ondenkbeeldig. Zeker zo belangrijk is het kinderen te overtuigen dat, evenals bij de hun vertrouwde computer, ook menselijke software (het gehele menselijke subject) altijd van hardware afhankelijk is. Ook menselijke software heeft een materiële ‘drager’ nodig. En dat is het menselijke lichaam, meer specifiek: de menselijke hersenen, het menselijk brein. Evenals de computersoftware niets is zonder de stoffelijke computer met al zijn essentiële onderdelen, is ook de menselijke software niets zonder de stoffelijke hersenen. Er kan dus geen sprake zijn van menselijke subjecten die los van het menselijk brein als ziel, geest of spook ergens ’rondzweven’, dan wel op een bepaalde plek in een andere dimensie verblijven, en ook nog eens van zichzelf bewust kunnen zijn. Want waaruit bestaat zo’n ‘vrije ziel’ dan wel? Energie, hoor je wel eens beweren. Pure energie. Maar wat voor energie dan wel? Elektromagnetische? En hoe wordt die ‘pure energie’ dan van zichzelf bewust? Rood licht is ook energie. Maar zou rood licht van zichzelf bewust zijn en weten dat het rood licht is? Ik heb zo mijn twijfels. Verwijving van de samenleving. Ten aanzien van de onschuldigste en volkomen natuurlijke vormen van ‘geweld’, zoals het elkaar voor de schenen schoppen en een bloedneus slaan bij jongens, wordt vandaag de dag op een ongelooflijke verwijfde manier gereageerd. In plaats van de vechtersbazen met een draai om de oren of een schop onder hun achterwerk terecht te wijzen, worden voor dergelijke flutzaken de politie en zelfs de kinderrechter ingeschakeld! Hoe verwijfd kun je worden? De AOW Het neoliberalisme, dat als een slijmzwam de maatschappij overwoekert en alle collectiviteit, bescheidenheid, tevredenheid en vooral medemenselijkheid dreigt te verteren, heeft opnieuw een bolwerk van solidariteit in het vizier. Ditmaal is de AOW de klos. De AOW is een staatspensioen. En dat past niet in het neoliberale maatschappijbeeld. Pensioenen zijn iets dat de mensen maar zelf moeten regelen. Daar is de Staat niet voor. Dus wordt alles uit de kast gehaald om de AOW op termijn op te doeken. De AOW-gerechtigde leeftijd gaat vooralsnog van 65, via 66, naar 67 jaar. Maar daar zal het beslist niet bij blijven. Als het electoraat de slopers hun gang laat gaan, zullen zij, net als bij de WAO, niet stoppen voordat er nagenoeg niemand nog voor een AOW-uitkering in aanmerking komt. En als er geen AOW meer wordt uitgekeerd, hoeft er ook geen AOW-premie op de lonen worden ingehouden en stijgen de netto lonen. Dus kunnen de bruto salarissen gelijk blijven of misschien zelfs wel dalen. Hetgeen de winstcijfers van het bedrijfsleven ten goede komt, inclusief de dividenden en de bonussen. En daar gaat het de neoliberalen uiteindelijk toch allemaal om! Gerhard Elferink